آسیب‌های ورزشی به آسیب‌هایی که بیشتر در طول ورزش یا تمرین رخ می‌دهند اشاره می‌کند. برخی از آسیب‌های ورزشی ناشی از حوادث است؛ دیگر آسیب‌ها به علت تمرینات ضعیف آموزشی، تجهیزات نامناسب، عدم تهویه، گرم کردن و کشش کافی هستند. برخی از صدمات به مراقبت‌های پزشکی سریع نیاز دارند، درحالی‌که دیگر صدمات خودبه‌خود درمان می‌شوند. اگرچه درصورتی‌که دررفتگی یا کشیدگی شدید باشد، کل عضله، تاندون یا رباطها دچار پارگی می‌شوند و جراحی ممکن است موردنیاز باشد.آسیب های ورزشی، معمولا در حین تمرین کردن یا شرکت در رویدادهای ورزشی رخ می‌دهند.
- صدمات حاد عموماً ناشی از ضربه مستقیم به یک ناحیه در اثر زمین خوردن یا ضربه زدن، ایجاد می‌شوند. نمونه‌هایی از صدمات حاد شامل کشیدگی، پیچ‌خوردگی، شکستگی، جراحت یا بریدگی است. این آسیب‌ها به‌طور معمول قابل کنترل هستند و در خانه درمان می‌شوند.
- آسیب‌های مزمن معمولاً در اثر صدمه و به دلیل تمرینات مکرر و به مرور زمان ایجاد می‌شوند. این آسیب‌ها معمولاً در اثر یک آسیب حاد که اولین بار نادیده گرفته شده‌اند، ایجاد می‌شوند.
حاد و یا مزمن بودن ادامه کار و تمرین دردناک را توجیه نمی‌کند. هنگامی که از یک ورزش یا فعالیت خاص دچار درد هستید باید ادامه‌ی فعالیت را متوقف کنید زیرا ادامه فعالیت فقط سبب آسیب بیشتر می‌شود.
علائم
در خصوص علائم آسیب ورزشی باید بیان کنیم که این موضوع به نوع آسیب شما بستگی دارد.
با این حال شایع ترین علائم آسیب حاد عبارتند از:
- درد ناگهانی و شدید
- تورم یا کبودی
- ناتوانی در قرار دادن وزن روی پا، زانو و مچ
- عدم توانایی حرکت دادن مفصل به طور معمول
- ضعف شدید اندام آسیب دیده
- استخوان یا مفصلی که به وضوح در جای خود قرار ندارد
علائم آسیب مزمن ناشی از استفاده بیش از حد عبارتند از:
- سوزش ناحیه آسیب دیده
- تورم و درد در هنگام استراحت
چه افرادی بیشتر دچار آسیب می شوند؟
هر کسی ممکن است دچار آسیب ورزشی شود، اما عوامل متعددی میتوانند خطر آسیب دیدگی را افزایش دهند.
عوامل خطر آسیب های ورزشی عبارتند از:
- عدم استفاده از تکنیک های ورزشی صحیح
- تمرین بیش از حد و مکرر برای مدت طولانی
- تغییرات سریع در فعالیت بدنی در حین تمرین
- انجام یک ورزش به طور مستمر
- دویدن یا پریدن روی سطوح سخت
- پوشیدن کفش هایی که متناسب با ورزش شما نمی باشد
- عدم استفاده از تجهیزات مناسب
- داشتن مصدومیت از قبل
- داشتن ویژگی های آناتومیکی خاص برای هر مفصل یا انعطاف پذیری ضعیف
- مصرف برخی داروها، مانند فلوروکینولون ها، دسته ای از آنتی بیوتیک های مرتبط با تاندونیت و پارگی تاندون
در نهایت این که چه ورزشی انجام می دهید و سن شما چقدر است در نوع آسیب دیدگی تاثیر بسیاری دارد. بنابراین توصیه می کنیم در ابتدا گزینه های خطر تمرینات خود را شناسایی کنید.
افراد چه کاری برای جلوگیری از اسیب های ورزشی میتوانند انجام دهند؟
این راهنمایی به شما برای جلوگیری از آسیب های ورزشی کمک می کند.
• زانو خود را بیش از نیمی از زمانی که زانو خود را خم میکنین ان را خم نکنید.
• زانو خود را زمانی که عضلات آن را میکشید نچرخانید. پای خود را هنگام کشش صاف نگه دارید.
• در هنگام پریدن، زانوها را در زمان رسیدن به زمین خم کنید.
• تمرینات گرم کردن را قبل از بازی یا ورزش انجام دهید.
• کشش را همیشه قبل از بازی یا ورزش انجام دهید.
• بیش از اندازه ورزش انجام ندهید.
- کفش های مناسب و با ثبات بپوشید.
• از نرم ترین سطح برای ورزش استفاده کنید. از آسفالت یا بتن استفاده نکنید.
• بر روی سطوح مسطح ورزش کنید.
برای بزرگسالان:
• اخر هفته سخت ورزش نکنید.تلاش نکنید فعالیت کل هفته را در یک یا دو روز اخر انجام دهید.
• یاد بگیرید ورزش صحیح انجام دهید.از روش های مناسب برای کاهش ریسک بیش از حد آسیب های ورزشی استفاده کنید.
• ازپوشش ایمنی استفاده کنید.
• محدودیت های بدن خود را بدانید.
• سطح ورزش خود را به تدریج بسازید.
• تلاش برای تمرین کل بدن از تمرینات قلبی و عروقی، قدرتی، و انعطاف پذیری.
برای پدر و مادر و مربیان:
• گروه کودکان با سطح مهارت و اندازه بدن خودشان مرتبط باشد نه با سن انها ، به ویژه برای ورزش.
•ورزش مناسب کودک باشد.کودک را به بازی یا ورزشی که نمیتواند انجام دهد یا دوست ندارد مجبور نکنید.
• سعی کنید برنامه های ورزشی که مربیان ورزشی ان را گواهی کرده اند پیدا کنید.
• همه کودکان یک معاینه فیزیکی قبل از بازی داشته باشند.
• کودکی که اسیب دیده بازی نمی کند.
• ببرید کودک را به یک دکتر اگر نیاز دارد.
• یک محیط امن برای ورزش فراهم کنید.
برای کودکان:
• داشتن شرایط مناسب برای بازی یا ورزش .
• یک معاینه فیزیکی قبل از شروع بازی های ورزشی انجام دهید.
• قواعد بازی را دنبال کنید.
• پوشش مناسب داشته باشید، مناسب بدن و مناسب برای ورزش باشد.
• بدانید که چگونه پوشش ورزشی داشته باشید.
• رزش را زمانی که خسته هستید یا درد دارید انجام ندهید.
• همیشه قبل از بازی گرم کنید.
• همیشه بعد از بازی سرد کنید.
انواع آسیب ها در ورزش
آسیب‌های ورزشی تاندون آشیل
تاندون آشیل مانند طنابی میتواند استخوان‌های پاشنه پا تا عضلات ساق پا را به هم متصل کند. وجود فشار و پارگی در این بخش‌ها از جمله آسیب‌های رایج ورزشی است که در ورزشکاران حرفه‌ای هم زیاد بروز پیدا می‌کند.
آسیب‌های ورزشی کتف
آسیب‌دیدگی کتف از رایج‌ترین مواردی است که در حین ورزش‌کردن رخ می‌دهد. کتف دست‌ها را به تنه بدن متصل می‌کند. این بخش شامل روتاتور کاف، گروهی از ماهیچه ها و تاندون‌ها است که بازو را در حفره شانه نگه می دارند. تاندونیت روتاتور کاف و پارگی روتاتور کاف آسیب‌های ورزشی رایجی هستند.
آسیب‌های ورزش بدنسازی و ایروبیک
بدنسازی و ایروبیک از جمله بهترین حیطه‌های ورزشی هستند که میتوانند در تقویت عضلات و اندام‌هایی مانند قلب و ریه‌ها نقش موثری داشته باشند اما گاهی هم امکان بروز آسیب‌دیدگی‌هایی در حین انجام این ورزش‌ها وجود دارد. چه آسیب‌هایی؟
- کشش و کشیدگی عضلات مچ پا
- آسیب‌دیدگی شانه
- آسیب‌های زانو
- آتل ساق پا
- تاندونیت
- رگ به رگ شدن یا دررفتگی مچ دست
مهمترین آسیب های بدنسازی
در اینجا، به چند نمونه از آسیب های بدنسازی که در ورزشکاران آماتور و حرفه ای، بیشتر شایع هستند، می پردازیم. یکی از آسیب های مهم بدنسازی، آسیب رسیدن به استخوان های یک فرد ورزشکار است که بیشتر به دلیل سقوط و رها شدن وزنه ها بر روی اعضای بدن شخص انجام می شود. دلیل این موضوع نیز عدم کنترل وزنه ها و حفظ تعادل بدن در حین استفاده از آن ها است. در حرکات اسکوات، ددلیفت، لت از پشت با سیم کش و پرس سینه، احتمال آسیب رسیدن به مهره هایی مانند اسپوندیلوزیس در بخش کمر ورزشکاران حرفه ای، بسیار زیاد است. ضمن اینکه، یکی از آسیب های بدنسازی، استئوآرتریت بوده که در ورزشکاران حرفه ای در حین انجام حرکت اسکوات رخ می دهد و باعث تورم و درد در ناحیه غضروف ها می گردد.
از دیگر آسیب های بدنسازی، می توان به لیگامان اشاره کرد. لیگامان، تاندون و عضلات نیز در حرکات اسکوات، ددلیفت، پرس سینه و پرس سرشانه حادث می شود و دلیل آن هم چیزی نیست جز جابجایی وزنه های سنگین. شایان توجه است که آسیب های بدنسازی لیگامان، در حرکات پرس سینه، جلو بازو با هالتر، پشت بازو سیم کش و لت از پشت با سیم کش و رباطها در حرکات اسکوات، لانج و ددلیفت، در اکثر مواقع به علت عدم وجود شیوه صحیح انجام حرکات بدنسازی حادث می شود. به همین دلیل است که مربیان یک باشگاه بدنسازی، می باید تا نحوه وزنه زدن افراد آماتور را در ماه های اولیه انجام حرکات، تحت کنترل خود داشته و بر انجام صحیح آن ها نیز نظارت نمایند.
از دیگر آسیب های مهم بدنسازی، می توان به پارگی عضله سه سر بازویی اشاره کرد. عضله سه سر بازوئی در حرکات پشت چندان درگیر نشده اما هنگامی که در حرکات لت کشش رو به پائین با کابل در پشت سر یا بارفیکس به همراه مقاومت وزنه، از وزنه های سنگین استفاده می شود، آسیب می بیند. ضمن اینکه در صورت وجود ضعف و عدم تعادل عضلانی، فشار بیشتری به سر بلند عضله سه سر بازوئی وارد می شود و عضله را در معرض آسیب قرار می دهد.
فتق دیسک
اما شایع ترین آسیب در رشته بدن سازی، فتق دیسک است. این مورد در حرکاتی چون اسکوات، ددلیفت و قایقی بیشتر حادث می شود. فتق دیسک در اکثر مواقع در ناحیه بین مهره های سوم و چهارم کمری رخ می دهد که از جمله علائم آن می توان به درد شدید و عمقی اشاره کرد که در برخی موارد نیز با تورم و سوزش همراه خواهد بود. همچنین، این نوع درد، با توجه به شدت آسیب مانند درد سیاتیک، به اندام های مختلف بدن انتشار خواهد یافت.
آسیب های شانه در رشته بدنسازی، تاحدود زیادی شایع بوده و یکی از شایع ترین این آسیب ها، پارگی عضله فوق خاری است. عضله فوق خاری، از حفره فوق خاری استخوان کتف منشاء می گیرد و با عبور از زیر استخوان آکرومیون، به سر استخوان بازو می چسبد. این عضله، مفصل شانه را پایدار کرده و موجب ایجاد ابداکشن در بازو می شود. دو علت و دلیل عمده جهت پارگی تاندون این عضله وجود دارد: دلیل اول، ضربه ناگهانی یا کشیدگی سریع عضله است که می تواند به علت استفاده از وزنه سنگین و ناتوانی در کنترل وزنه باشد و مورد دوم که در بدنسازان شایع تر است، حرکات متوالی بالای دست بوده که به تدریج می تواند موجب آسیب دیدگی و پارگی عضله شود. یکی از حرکاتی که در بدن سازی می تواند موجب آسیب تاندون فوق خاری گردد، حرکت نشر از جانب بوده که در حین این حرکت این احتمال وجود دارد که تاندون عضله فوق خاری، دچار فشار، گیرافتادگی و در نتیجه پارگی شود.
شایع ترین علامت پارگی در بدنسازی، درد است. معمولاً درد در این آسیب به قسمت فوقانی شانه تیر می کشد. در ابتدا این درد ممکن است خفیف بوده و فقط در حین بالا بردن دست باشد ولی به تدریج بیشتر می شود و حتی ممکن است در استراحت نیز وجود داشته باشد. خیلی از ورزشکاران از درد شبانه نیز شکایت می کنند به طوری که خواب آن ها را مختل می نماید. همچنین درد این عضله با حرکات بالای سر تشدید شده و ممکن است قدرت عضلات ناحیه شانه کم شده و دامنه حرکت های شانه کاهش پیدا کند.
آسیب‌های ورزشی بسکتبال
بسکتبال ورزشی عالی برای تقویت عضلات مختلف بدن و البته تمرکز و ایجاد هماهنگی میان بخش‌های مختلف تن و ذهن است. از این‌ها که بگذریم، تفریحی فوق‌العاده هم به حساب می‌آید. با این وجود، در حین انجام تمرینات این ورزش و بازی آن هم امکان بروز جراحت و آسیب‌دیدگی هست. چه آسیب‌هایی:
- پیچ خوردگی مچ پا
- آسیب‌های زانو
- کبودی عمیق ران
- برش‌های صورت
- شکستگی پا
- کشیدگی رباط‌های مچ پا
آسیب‌های ورزشی در فوتبال
هرچند که فوتبال برای تماشاچیانش سراسر هیجان است و لذت اما برای کسانی که بازی می‌کنند، همیشه حس و حال مشابهی به همراه نمی‌آورد. از جمله آسیب‌های محتمل در طول بازی فوتبال باید به موارد زیر اشاره کنیم:
- پیچ خوردگی مچ پا
- رگ به رگ شدن زانو
- شکستگی ترقوه
- شکستگی پا
- شکستگی مچ دست
- بورسیت کاسه زانو
- پارگی مینیسک
آسیب‌های ورزشی بدمینتون
شاید فکر کنید که بدمینتون از ورزش‌های کم‌ریسکی است که مانند ورزش‌های گروهی چندین و چندنفره آسیبی در پی ندارد. باید بگوییم که این‌طور نیست. در هر ورزشی، امکان بروز آسیب‌های ورزشی وجود دارد. در بدمینتون هم مشکلات زیر دور و بعید نیستند:
- سندرم درد پاتلوفمورال (Patellofemoral)؛ دردی در پشت کاسه زانو
- آسیب‌های رباط جانبی
- سندرم استرس تیبیا داخلی؛ درد و ناراحتی در قسمت پایینی پا
- پیچ‌خوردگی مچ پا
- فاشیای کف پا (Plantar fasciitis)، آسیب‌دیدگی در کف پا
- پارگی تاندون آشیل
آسیب‌های ورزشی اسکیت
اسکیت با تمام مزایایی که در تقویت عضلات و چابکی آنها دارد، با امکان و احتمال وقوع مشکلاتی همراه است. از جمله آسیب‌های محتمل در حین انجام این ورزش هم باید به موارد زیر اشاره کنیم:
- آسیب‌های بافت‌های نرم مانند کوفتگی
- شکستگی ساعد، مچ دست و آرنج
- آسیب بخش‌های بالایی اندام
آسیب‌های ورزشی در والیبال
کتف و شانه‌ها در طول ورزش والیبال در معرض خطر آسیب‌دیدگی بیشتری نسبت به اندامهای دیگر قرار دارند. اگر والیبال بازی می‌کنید، باید حواستان به آسیب‌های ورزشی ناشی از آن باشد:
- فتق دیسک
- تاندونیت روتاتور کاف
- پارگی ACL یا رباط صلیبی قدامی
- تاندونیت کشکک
- پارگی یا دررفتگی رباط در انگشتان
- پیچ خوردگی مچ پا
- کمردرد
آسیب‌های ورزشی بوکس
بوکس از آن ورزش‌هایی است که دو دسته واکنش در مواجهه با آن دیده می‌شود. کسانی که دوستدار آن هستند و افرادی که به‌شدت از این ورزش دوری می‌کنند و نسبت به آن علاقه‌ای در خود پیدا نمی‌کنند. در هر حال، در هر دسته که قرار داشته باشید، باید بدانید، این ورزش هم با آسیب‌هایی احتمالی همراه است:
- ضربه مغزی
- بریدگی و ضربه به صورت
- آسیب به دست‌ها، انگشتان و مچ
- آسیب‌های عضلانی ناشی از ضربه‌های مستقیم یا کشیدن عضلات
- پیچ‌خوردگی مچ پا
- دررفتگی شانه‌ها
آسیب‌های ورزشی پیلاتس
در ورزشی مانند پیلاتس با آن همه تمرین مفید که برای سلامتی و شکل‌دهی به اندام مورد استفاده قرار می‌گیرد هم امکان بروز آسیب‌های ورزشی وجود دارد. اگر مشغول انجام این ورزش هستید، یادتان باشد که چنین آسیب‌هایی دور از ذهن نیست:
- آسیب‌های تاندون مانند پارگی تاندون همسترینگ
- کشیدگی‌های عضلانی
- درد عضلانی
آسیب‌های ورزش پارکور
دیدن حرکات نمایشی پارکورکاران همیشه برای مخاطبان جذاب است. البته دستیابی به مهارت برای انجام چنین ورزشی مستلزم صرف زمان بسیار، تمرین‌های فوق‌العاده و البته تحمل آسیب‌دیدگی‌های محتملی به شرح زیر است:
- کبودی پا و دست.
- رگ به رگ شدن زانو
- پیچ خوردگی مچ پا
- کبودی شانه/لگن
آسیب‌های ورزشی در دوچرخه سواری
بدیهی است که دوچرخه‌سواری از نوع حرفه‌ای هم میتواند توأم با تجربه‌های دردناک زیادی باشد. این تجربه‌ها بیشتربا آسیب‌دیدگی در زانو خود را نشان می‌دهند. از آسیب‌های دیگر این ورزش باید به موارد زیر هم اشاره کنیم:
- سندرم کشکک رانی (مشکلات ناحیه زانوی دوچرخه سوار)
- تاندونیت کشکک و کواندریپس (quandriceps)
در عکس آسیب‌های ورزشی زیر می‌توانید شاهد یکی از مشکلات دوچرخهسواران باشید. در واقع، توجه‌تان را به محل شایع آسیب در دوچرخهسواران جلب می‌کنیم:
آسیب‌های ورزش یوگا
این مورد هم کمی عجیب به نظر می‌رسد اما یوگا هم میتواند با بروز آسیب‌هایی بدنی همراه باشد. دقت کنید که اگر تمرینات ورزشی مختلف را بدون رعایت نکات پایه‌ای پیش ببرید، در هر ورزشی می‌توانید آسیب ببینید. از آسیب‌های یوگا هم به موارد زیر نگاهی داشته باشید:
- درد در ناحیه مچ
- کشیدگی عضلات همسترینگ
- درد کمر و گردن
آسیب‌های رایج در ورزش چیست؟
از رایج‌ترین آسیب‌های ورزشی باید به موارد زیر اشاره کنیم. تمرینات ورزشی و آمادگی جسمانی میتوانند با مشکلات زیر همراه شوند:
- شکستگی استخوان‌ها؛ ضربه ناگهانی به استخوان‌ها باعث شکستگی می‌شود.
- پارگی غضروف؛ غضروف ضربه‌گیری محکم اما انعطاف‌پذیر است که انتهای برخی از استخوان‌ها را می‌پوشاند و از آنها محافظت می‌کند. آسیب‌های غضروفی در مفاصلی مانند زانو و شانه رخ می‌دهند.
- کشیدگی: کشیدگی زمانی اتفاق می‌افتد که عضله بیش از حد کشیده یا پاره شود؛ مثلا کشیدگی همسترینگ، فشار پشت و کشیدگی شکم.
- رگ به رگ شدن: رگ به رگ شدن زمانی رخ می‌افتد که رباط بیش از حد کشیده یا پاره شود. رباطها استخوان‌ها را به هم متصل و مفاصل را تثبیت می‌کنند. این آسیب‌ها میتوانند خفیف یا شدید باشند و در مچ پا، زانو و مچ دست شایع هستند.
- تاندونیت: تاندونیت زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های بدن که ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها (تاندون ها) متصل می‌کنند، متورم و ملتهب شوند. این ناشی از حرکات تکراری در طول زمان است.
- دررفتگی: دررفتگی با خارج‌شدن انتهای استخوان از موقعیت طبیعی خود در مفصل همراه است.
نکاتی که در هنگام آسیب های ورزشی رعایت شوند،عبارت اند از:
جهت تسریع بهبودی باید ۴ اقدام بعد از آسیب دیدگی ورزشی تا حداقل ۴۸ ساعت بعد انجام گیرد.
استراحت :
توقف فعالیت ورزشی و استراحت دادن به ناحیه صدمه دیده اولین قدم است. چنانچه ناحیه صدمه دیده مثلاً در پا است به خاطر نیاز به انجام فعالیت های روزانه می توان از عصا استفاده نمود تا به عضو صدمه دیده فعالیتی وارد نشود.
درمان با یخ:
برای انجام یخ درمانی باید کیسه حاوی یخ را به مدت ۲۰ دقیقه بر روی محل آسیب قرار دهیم و این کار را ۸-۴ بار در روز انجام می دهیم.
توجه شود که زمان فوق نباید بیش از ۲۰ دقیقه باشد. سرما درمانی سبب کاهش التهاب و تورم و درد می گردد.
فشار موضعی محل آسیب :
با بانداژ کردن محل آسیب می توان از میزان تورم و التهاب کاست و روند بهبودی را تسریع نمود.
بالا نگه داشتن محل آسیب :
در صورت آسیب دیدگی زانو، آرنج،اندام فوقانی و تحتانی می توان آن ها را بالاتر از سطح قلب قرار داد.
این امر به کاهش آزاد سازی فاکتورهای التهابی می انجامد و روند بهبودی را شدت می بخشد.
روش های درمانی انواع آسیب دیدگی های ورزشی
روش های مختلفی برای درمان هر کدام از آسیب دیدگی های فوق وجود دارد که متناسب با وضعیت جسمی و روحی بیمار، میزان جراحت و صلاح دید پزشک برگزیده و انجام می شود.
از معمول ترین راهکار های درمانی غیر تهاجمی می توان به فیزیوتراپی، توان بخشی، طب فیزیکی، طب سوزنی اشاره کرد.
که در صورت عدم بهبودی از روش های درمانی تهاجمی مانند: تزریق دارو، عمل جراحی، استفاده می شود. مثل همیشه عمل جراحی آخرین به دلیل وجود عوارض جانبی بعد از آن به عنوان آخرین گزینه درمان به حساب می آید.
فیزیوتراپی آسیب‌های ورزشی چیست؟
متخصص فیزیوتراپی میتواند به درمان بهتر آسیب‌های ورزشی کمک کند زیرا درمان آسیب دیدگی و مشکلات جسمانی ورزشکاران یکی از حوزه‌های تخصصی در فیزیوتراپی است. متخصص فیزیوتراپی به ورزشکاران در طول دوران بهبود کمک می‌کند و نکات مهم برای پیشگیری از آسیب دیدگی مجدد را گوشزد خواهد کرد. متخصص فیزیوتراپی ورزشی در زمینه فعالیت‌های ورزشی تخصص دارد و میتواند به تسریع فرآیند بهبود در ورزشکاران کمک کند.
توانبخشی آسیب دیدگی ورزشی یک برنامه ساختارمند است که توسط متخصص فیزیوتراپی طراحی می‌شود تا ورزشکاران بتوانند دوران بهبود خود را سپری کنند و به عرصه ورزش برگردند. برنامه فیزیوتراپی آسیب‌های ورزشی با توجه به نوع و شدت آسیب ایجاد شده شامل موارد مختلفی از قبیل تمرینات ورزشی تقویتی، به حرکت در آوردن ناحیه آسیب دیده، روشهای مخصوص تسکین درد و بهبود مهارت‌های عملکردی است. متخصص فیزیوتراپی به کمک برنامه توانبخشی به اهداف مورد نظر بیمار جامه عمل می‌پوشاند تا بیمار به تدریج بهبود پیدا کند.
فیزیوتراپی آسیب های ورزشی در چه مواردی کمک کننده است؟
- آسیب های ورزشی
- درد کمر و گردن
- توانبخشی بعد از جراحی یا شکستگی
- پارگی و کشیدگی رباط و ماهیچه
- مشکلات تاندون
- آرتریت و سایر بیماری های مفصلی
- درد ناشی از کار
- جراحات دویدن
- آسیب های حین دوچرخه سواری
در اولین بازدید از شما در مورد مشکل فعلی و تأثیر آن بر زندگی و فعالیت های شما سؤال می شود. فیزیوتراپیست شما می خواهد در مورد آسیب های قبلی، سلامت عمومی پزشکی و اهداف فیزیکی شما بداند. سپس آنها یک معاینه فیزیکی انجام می دهند تا مشخص کنند که کدام ساختار، ساختارهای آناتومیک منبع درد شما هستند و چه عوامل زمینه ای ممکن است در ایجاد مشکل نقش داشته باشند، مانند ضعف یا مسائل بیومکانیکی. از اینجا، فیزیوتر شما یافته ها را مورد بحث قرار می دهد و گزینه های درمانی را با شما برای دستیابی به اهداف خاص خود در نظر می گیرد. برنامه درمانی برای شما طراحی شده است. جلسات پیگیری روند درمان را ادامه خواهند داد و هر گونه تنظیمی را می توان بر اساس نحوه ارائه شما در برنامه انجام داد.
فیزیوتراپی ورزشی با فیزیوتراپی معمولی چه تفاوت‌هایی دارد؟
فیزیوتراپی معمولی به این منظور استفاده می‌شود تا قدرت حرکتی هر کدام از اعضای بدن فرد بیمار، برگردد. به این ترتیب، با این تکنیک‌ها، به توانبخشی بیمارانی که معلولیت حرکتی دارند می‌پردازند. این درحالی است که در فیزیوتراپی ورزشی از تکنیک‌ها و حرکات اصلاحی استفاده می‌کنند تا بتوانند توان حرکتی و قدرت عضلانی ورزشکار آسیب‌دیده را بهبود ببخشند.
در این روش، فیزیوتراپیست انواع راه حل‌های درمانی را برای کمک به مداوای بیمارانی که در حین ورزش، دچار جراحت شده اند به کار می‌برد. در واقع در این روش، تأکید بیشتر بر روی بازگشت هر چه سریع‌تر ورزشکار به باشگاه و میدان ورزش است. حتماً به این نکته توجه داشته باشید که فیزیوتراپیست راهکار کاملاً متفاوتی را برای درمان یک ورزشکار و یک شخص غیرورزشکار، به کار می‌گیرد.
درمان یک ورزشکار که در حین ورزش دچار پیچ‌خوردگی پا شده است با یک فردی که ورزشکار نیست کاملاً متفاوت است. همچنین ممکن است برای درمان یک ورزشکار از روشهای به مراتب پیچیده‌تری استفاده کنند. گاهی لازم است فرد بیمار، زمان زیادی را به جلسات فیزیوتراپی بپردازد تا زمان بازگشت او به ورزش، کوتاه‌تر شود.
تکنیکهای حرفه ای فیزیوتراپی ورزشی
یک متخصص فیزیوتراپی حرکات و تکنیکهای حرفه ای متنوعی را برای توانبخشی به ورزشکاران بکار می گیرد. کلیه حرکات و تمرینات ورزشی ارائه شده زمینه علمی داشته و بهترین روش برای بازیابی عملکرد حرکتی اندامهای آسیب دیده هستند. از جمله این حرکات می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
- حرکات ورزشی که منجر به افزایش توان حرکاتی ورزشکاران در دوره نقاهت می گردد.
- تیپینگ
- استفاده از امواج گرمایی موسوم به الکتروتراپی
- استفاده از امواج صوتی موسوم به اولتراسوند
- استفاده از امواج کوتاه دیاترمی
- تقویت توان عضلات در زمان ریکاوری
- بکارگیری تکنیکهای ماساژ درمانی، ریلکسیشن و یا مایو فاشیال در دوران ریکاوری
- لیزر درمانی با امواج کوتاه و بلند
- استفاده از تکنیکهای ترکشن
- استفاده از میدان مغناطیسی
- روشهای درمانی فیزیکی
- ایجاد واکنشهای کلامی و بینایی
- سوزن تراپی و الکتروتراپی در کاهش دردهای دوران ریکاوری
- تمرین درمانی
مزایای تمرین درمانی
تمرین درمانی نیز مانند روش های دیگر مزیت هایی را به دنبال دارد و می تواند موجب بهبود وضعیت آسیب دیدگی فرد شود. این مزایا عبارتند از:
- این تمرینات را می توان در خانه انجام داد.
- هزینه تمرین درمانی نسبت به درمان های دیگر بسیار مناسب می باشد.
- این تمرین خطر و عارضه های جانبی شدیدی در پی ندارند.
- می توانند موجب بهبود و افزایش دامنه حرکتی و همچنین انعطاف پذیری بدن شوند.
- موجب افزایش گردش خون در بافت های بدن و عضلات می شوند و به تحریک و بازسازی نواحی آسیب دیده بدن کمک می کنند.
- موجب کاهش و تسکین درد و تورم و همچنین خشکی و گرفتگی (اسپاسم های عضلانی) می شوند.
- موجب تقویت عضلات بدن و تحکیم و تقویت تاندون ها و رباط ها می شوند.
- از آسیب های احتمالی و شدید جلوگیری می کنند.
- موجب افزایش تراکم استخوان های بدن می شوند.
- به از بین بردن و کاهش خستگی های بدن می پردازند.
- همچنین احساس سر زندگی، شادی و نشاط را به فرد هدیه می دهند.
- موجب بازگشت عملکرد سابق نواحی جراحی شده و یا آسیب دیده بدن می شوند.
انواع تمرینات ورزشی و فیزیوتراپی
تمرین درمانی و ورزش های فیزیوتراپی در کلینیک فیزیوتراپی با توجه به هدف به کارگیری به چندین دسته تقسیم شده و هر کدام از این دسته ها نیز شامل تکنیک هایی می شوند:
1. تمرینات عملکردی و تقویتی
این دسته از تمرینات ورزشی جهت تقویت عملکرد مفصل انجام شده و انجام آن قبل از جراحی و همچنین بعد از آن بسیار مفید می باشد. این بخش از تمرینات به موجب افزایش قدرت و همچنین عملکرد بهتر عضلات و مفاصل می شود. تمرینات عملکردی و تقویتی به سه دسته ایزوتونیک، ایزومتریک و ایزوکینتیک تقسیم بندی شده و دفعات تکرار آن ها بسیار کم است. این ورزش ها با توپ طبی، دمبل و وزنه، دستگاه های سایبکس و... انجام می گیرند.
2. تمرینات دامنه حرکتی
Modern rehabilitation physiotherapy worker with senior client
این دسته از تمرینات ورزشی در جهت کنترل دامنه حرکتی و همچنین افزایش آن انجام شده و به مفصل کمک می کند تا در محدوده طبیعی حرکتی خود بتواند حرکت کند. تمرینات دامنه حرکتی مفصل شامل فعال، غیرفعال و فعال کمکی می شود.
- تمرینات دامنه حرکتی فعال مفصل : حرکاتی است که بر روی یک مفصل انجام می گیرد و توسط شخص و یا دستگاه انجام می شود.
- تمرینات دامنه حرکتی غیرفعال مفصل: بخشی از تمرینات توسط بیمار انجام می شوند و کسی در انجام آنها دخالت ندارد.
- تمرینات دامنه حرکتی فعال کمکی: این بخش از تمرینات توسط بیمار و کمک کننده و یا بیمار و دستگاه به طور مساوی بر روی مفصل انجام می گیرد.
3. تمرینات انعطاف پذیری یا کششی
تمرینات کششی و انعطاف پذیری بخشی از تمرینات درمانی و ورزشی بوده که موجب حفظ دامنه حرکتی یک یا چندین مفصل شده و به انعطاف پذیری و کشش آن ها کمک می کند. این تمرینات شامل یوگا، پیلاتس، تای چی و... می شوند. افرادی که دچار محدودیت های حرکتی مفصل و همچنین کاهش انعطاف پذیری هستند، برای بهبود مفاصل خود از این تمرینات استفاده می کنند.
4. تمرینات تعادلی و هماهنگی
این بخش تمرینات از تمرین های فیزیوتراپی و ورزش درمانی، به وضعیت قرار گرفتن بدن فرد و برقراری تعادل درنواحی مختلف بدن و همچنین در هنگام ایستادن و راه رفتن کمک می کند و موجب اصلاح وضعیت بدن می شود. ایستادن روی یک پا، ایستادن روی پنجه های پا و... از تمرینات تعادلی می باشد.
5. تمرینات استقامتی
این بخش از تمرینات، بر روی گروه عظیمی از عضلات بدن طی یک دوره و در یک زمان انجام شده و با درگیر کردن همزمان آن ها به استقامت بدن کمک می کنند. این تمرینات شامل دوچرخه سواری، پیاده روی، دویدن و... می شوند.